εὔφρων
: Εὔφρων
Grec ancien
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | εὔφρων | εὔφρων | εὔφρον | |||
| vocatif | εὔφρον | εὔφρον | εὔφρον | |||
| accusatif | εὔφρονα | εὔφρονα | εὔφρον | |||
| génitif | εὔφρονος | εὔφρονος | εὔφρονος | |||
| datif | εὔφρονι | εὔφρονι | εὔφρονι | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | εὔφρονε | εὔφρονε | εὔφρονε | |||
| vocatif | εὔφρονε | εὔφρονε | εὔφρονε | |||
| accusatif | εὔφρονε | εὔφρονε | εὔφρονε | |||
| génitif | εὐφρόνοιν | εὐφρόνοιν | εὐφρόνοιν | |||
| datif | εὐφρόνοιν | εὐφρόνοιν | εὐφρόνοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | εὔφρονες | εὔφρονες | εὔφρονα | |||
| vocatif | εὔφρονες | εὔφρονες | εὔφρονα | |||
| accusatif | εὔφρονας | εὔφρονας | εὔφρονα | |||
| génitif | εὐφρόνων | εὐφρόνων | εὐφρόνων | |||
| datif | εὔφρονσι(ν) | εὔφρονσι(ν) | εὔφρονσι(ν) | |||
εὔφρων, eúphrôn *\ˈe͜ʊ.pʰrɔːn\
Dérivés
- εὐφροσύνη, joie
Références
- « εὔφρων », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.