κεραύνιος

Grec

Étymologie
Du grec ancien κεραύνιος, keraúnios.

Adjectif

κεραύνιος, keravnios \Prononciation ?\

  1. De tonnerre.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Grec ancien

Étymologie
Mot dérivé de κεραυνός, keraunós (« foudre, éclair »), avec le suffixe -ιος, -ios.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif κεραύνιος κεραύνιη κεραύνιον
vocatif κεραύνιε κεραύνιη κεραύνιον
accusatif κεραύνιον κεραύνιην κεραύνιον
génitif κεραύνιου κεραύνιης κεραύνιου
datif κεραύνιῳ κεραύνιῃ κεραύνιῳ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif κεραύνιω κεραύνια κεραύνιω
vocatif κεραύνιω κεραύνια κεραύνιω
accusatif κεραύνιω κεραύνια κεραύνιω
génitif κεραύνιοιν κεραύνιαιν κεραύνιοιν
datif κεραύνιοιν κεραύνιαιν κεραύνιοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif κεραύνιοι κεραύνιαι κεραύνια
vocatif κεραύνιοι κεραύνιαι κεραύνια
accusatif κεραύνιους κεραύνιας κεραύνια
génitif κεραύνιων κεραύνιων κεραύνιων
datif κεραύνιοις κεραύνιαις κεραύνιοις

κεραύνιος, keraúnios *\Prononciation ?\

  1. De foudre, d’éclair, de tonnerre.
  2. Frappé par la foudre.

Apparentés étymologiques

Dérivés dans d’autres langues

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.