increpatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de increpator, avec le suffixe -ius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | increpatorius | increpatoriă | increpatorium | increpatoriī | increpatoriae | increpatoriă |
| Vocatif | increpatorie | increpatoriă | increpatorium | increpatoriī | increpatoriae | increpatoriă |
| Accusatif | increpatorium | increpatoriăm | increpatorium | increpatoriōs | increpatoriās | increpatoriă |
| Génitif | increpatoriī | increpatoriae | increpatoriī | increpatoriōrŭm | increpatoriārŭm | increpatoriōrŭm |
| Datif | increpatoriō | increpatoriae | increpatoriō | increpatoriīs | increpatoriīs | increpatoriīs |
| Ablatif | increpatoriō | increpatoriā | increpatoriō | increpatoriīs | increpatoriīs | increpatoriīs |
increpatorius \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « increpatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.