pharmaceuticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien φαρμακευτικός, pharmakeutikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | pharmaceuticus | pharmaceutică | pharmaceuticum | pharmaceuticī | pharmaceuticae | pharmaceutică |
| Vocatif | pharmaceutice | pharmaceutică | pharmaceuticum | pharmaceuticī | pharmaceuticae | pharmaceutică |
| Accusatif | pharmaceuticum | pharmaceuticăm | pharmaceuticum | pharmaceuticōs | pharmaceuticās | pharmaceutică |
| Génitif | pharmaceuticī | pharmaceuticae | pharmaceuticī | pharmaceuticōrŭm | pharmaceuticārŭm | pharmaceuticōrŭm |
| Datif | pharmaceuticō | pharmaceuticae | pharmaceuticō | pharmaceuticīs | pharmaceuticīs | pharmaceuticīs |
| Ablatif | pharmaceuticō | pharmaceuticā | pharmaceuticō | pharmaceuticīs | pharmaceuticīs | pharmaceuticīs |
pharmaceuticus \pʰaɾ.ma.ˈkeu̯.ti.kus\
Références
- « pharmaceuticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.