war-zu ennon
Breton
Forme de locution prépositive
| Personne | Forme 1 | Forme 2 |
|---|---|---|
| 1re du sing. | war-zu ennon | war ma zu |
| 2e du sing. | war-zu ennout | war da du |
| 3e masc. du sing. | war-zu ennañ | war e du |
| 3e fém. du sing. | war-zu enni | war he zu |
| 1re du plur. | war-zu ennomp | war hon tu |
| 2e du plur. | war-zu ennocʼh | war ho tu |
| 3e du plur. | war-zu enno ou war-zu enne |
war o zu |
| Impersonnel | war-zu ennor | war an tu |
war-zu ennon \Prononciation ?\
- Première personne du singulier des prépositions war-zu/war-du.
Neuiñ a reas war-zu-ennon ha, pa voe tost a-walcʼh, her skoazellis da sevel er birogenn.
— (Daniel Defoe, Abrobin, traduit par Yeun ar Gow, Al Liamm, 1964, page 76)- Il nagea vers moi et, quand il fut suffisamment proche, je l’aidai à monter dans la pirogue.
Variantes
- war-du ennon
Synonymes
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.