ποιητικός

Grec

Étymologie
Du grec ancien ποιητικός, poietikos.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ποιητικός ποιητική ποιητικό
génitif ποιητικού ποιητικής ποιητικού
accusatif ποιητικό ποιητική ποιητικό
vocatif ποιητικέ ποιητική ποιητικό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ποιητικοί ποιητικές ποιητικά
génitif ποιητικών ποιητικών ποιητικών
accusatif ποιητικούς ποιητικές ποιητικά
vocatif ποιητικοί ποιητικές ποιητικά

ποιητικός (piitikós) \pi.i.ti.ˈkɔs\

  1. Poétique.

Grec ancien

Étymologie
De ποιητής, poiétês (« faiseur », « créateur », « auteur », « poète ») avec le suffixe -ικός, -ikós (« -ique »).

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ποιητικός ποιητική ποιητικόν
vocatif ποιητικέ ποιητική ποιητικόν
accusatif ποιητικόν ποιητικήν ποιητικόν
génitif ποιητικοῦ ποιητικῆς ποιητικοῦ
datif ποιητικῷ ποιητικῇ ποιητικῷ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ποιητικώ ποιητικά ποιητικώ
vocatif ποιητικώ ποιητικά ποιητικώ
accusatif ποιητικώ ποιητικά ποιητικώ
génitif ποιητικοῖν ποιητικαῖν ποιητικοῖν
datif ποιητικοῖν ποιητικαῖν ποιητικοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ποιητικοί ποιητικαί ποιητικά
vocatif ποιητικοί ποιητικαί ποιητικά
accusatif ποιητικούς ποιητικάς ποιητικά
génitif ποιητικῶν ποιητικῶν ποιητικῶν
datif ποιητικοῖς ποιητικαῖς ποιητικοῖς

ποιητικός, poiêtikós *\po͜i.ɛː.ti.ˈkos\

  1. Qui permet de faire, de créer, de produire.
  2. (Art) Propre à créer, confectionner.
  3. Ingénieux.
  4. Propre à la poésie.

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.