πολιτικός

Grec

Étymologie
Du grec ancien πολιτικός, politikós.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif πολιτικός πολιτική πολιτικό
génitif πολιτικού πολιτικής πολιτικού
accusatif πολιτικό πολιτική πολιτικό
vocatif πολιτικέ πολιτική πολιτικό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif πολιτικοί πολιτικές πολιτικά
génitif πολιτικών πολιτικών πολιτικών
accusatif πολιτικούς πολιτικές πολιτικά
vocatif πολιτικοί πολιτικές πολιτικά

πολιτικός, politikós \pɔ.li.ti.ˈkɔs\

  1. Politique.
  2. Municipal, urbain.

Dérivés

Nom commun

πολιτικός, politikós \pɔ.li.ti.ˈkɔs\

  1. Homme politique, politicien.

Grec ancien

Étymologie
Mot dérivé de πολίτης, polítēs (« citoyen »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif πολιτικός πολιτική πολιτικόν
vocatif πολιτικέ πολιτική πολιτικόν
accusatif πολιτικόν πολιτικήν πολιτικόν
génitif πολιτικοῦ πολιτικῆς πολιτικοῦ
datif πολιτικῷ πολιτικῇ πολιτικῷ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif πολιτικώ πολιτικά πολιτικώ
vocatif πολιτικώ πολιτικά πολιτικώ
accusatif πολιτικώ πολιτικά πολιτικώ
génitif πολιτικοῖν πολιτικαῖν πολιτικοῖν
datif πολιτικοῖν πολιτικαῖν πολιτικοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif πολιτικοί πολιτικαί πολιτικά
vocatif πολιτικοί πολιτικαί πολιτικά
accusatif πολιτικούς πολιτικάς πολιτικά
génitif πολιτικῶν πολιτικῶν πολιτικῶν
datif πολιτικοῖς πολιτικαῖς πολιτικοῖς

πολιτικός, politikós *\po.liː.ti.kós\

  1. Civique, politique.
  2. Municipal, urbain.

Dérivés dans d’autres langues

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.