χορευτής
Grec
Étymologie
- Du grec ancien χορευτής, khoreutếs.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | χορευτής | οι | χορευτές |
| Génitif | του | χορευτή | των | χορευτών |
| Accusatif | τον | χορευτή | τους | χορευτές |
| Vocatif | χορευτή | χορευτές | ||
χορευτής khorevtís \xɔ.ɾɛf.ˈtis\ masculin (pour une femme, on dit : χορεύτρια)
Grec ancien
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | χορευτής | οἱ | χορευταί | τὼ | χορευτά |
| Vocatif | χορευτά | χορευταί | χορευτά | |||
| Accusatif | τὸν | χορευτήν | τοὺς | χορευτάς | τὼ | χορευτά |
| Génitif | τοῦ | χορευτοῦ | τῶν | χορευτῶν | τοῖν | χορευταῖν |
| Datif | τῷ | χορευτῇ | τοῖς | χορευταῖς | τοῖν | χορευταῖν |
χορευτής, khoreutếs *\kʰo.ˈre͜u.tɛːs\ masculin
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.