ἱστοριογραφία

Grec ancien

Étymologie
Mot dérivé de ἱστοριόγραφος, historiographos (« historien »), avec le suffixe -ία, -ía.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ἡ ἱστοριογραφία αἱ ἱστοριογραφιαι τὼ ἱστοριογραφία
Vocatif ἱστοριογραφία ἱστοριογραφιαι ἱστοριογραφία
Accusatif τὴν ἱστοριογραφίαν τὰς ἱστοριογραφίας τὼ ἱστοριογραφία
Génitif τῆς ἱστοριογραφίας τῶν [[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]] τοῖν ἱστοριογραφίαιν
Datif τῇ ἱστοριογραφίᾳ ταῖς ἱστοριογραφίαις τοῖν ἱστοριογραφίαιν

ἱστοριογραφία, historiographía *\his.to.ri.o.ɡra.ˈpʰi.aː\ féminin

  1. Historiographie, art de l'historiographe.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.