ilmansuunta
Finnois
Étymologie
- Composé des noms ilma (« air ») au génitif singulier et de suunta (« sens », « direction », « orientation »).
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | ilmansuunta | ilmansuunnat |
| Génitif | ilmansuunnan | ilmansuuntien ilmansuuntain (rare) |
| Partitif | ilmansuuntaa | ilmansuuntia |
| Accusatif | ilmansuunta [1] ilmansuunnan [2] |
ilmansuunnat |
| Inessif | ilmansuunnassa | ilmansuunnissa |
| Élatif | ilmansuunnasta | ilmansuunnista |
| Illatif | ilmansuuntaan | ilmansuuntiin |
| Adessif | ilmansuunnalla | ilmansuunnilla |
| Ablatif | ilmansuunnalta | ilmansuunnilta |
| Allatif | ilmansuunnalle | ilmansuunnille |
| Essif | ilmansuuntana | ilmansuuntina |
| Translatif | ilmansuunnaksi | ilmansuunniksi |
| Abessif | ilmansuunnatta | ilmansuunnitta |
| Instructif | — | ilmansuunnin |
| Comitatif | — | ilmansuuntine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
ilmansuunta \ˈil.mɑnˌsuːn.tɑ\
Dérivés
- joka ilmansuuntaan (aux quatre vents)
- pääilmansuunta (un des quatre points cardinaux)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.